بررسی مقایسه ای اثرات هیستوپاتولوژی آمیکاسین و جنتامایسین روی کلیه و کبد خرگوش

 مقدمه و هدف: آنتی بیوتیک های دسته آمینوگلوکوزیدها همگی باکتریسیدال هستند و بر علیه ارگانیسم های گرم منفی و بعضی از گرم مثبت ها فعالیت می کنند. این آنتی بیوتیک ها در درمان عفونت های ادراری از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند زیرا در محیط قلیایی فعالیت آنها بیشتر میشود. این انتی بیوتیک به طور روتین و وسیع الطیف در میان کلینیسین های دامپزشکی بکار میرود که اثرات جانبی این داروها بسته به دوز و تعداد تجویز متغییر میباشد. این آنتی بیوتیک ها دارای قدرت مسمومیت کلیوی و گوشی هستند که در این مقاله به اثرات این داروها روی کلیه و کبد خرگوش ها می پردازیم. مواد و روش کار: 70 خرگوش سالم را انتخاب و به 3 گروه تقسیم بندی کردیم. گروه 1 شامل 30 خرگوش که با آمیکاسین تزریق میشدند(0.7 میلی گرم بر کیلوگرم در روز عضلانی) گروه 2 شامل 30 خرگوش که با جنتامایسین تزریق میشدند(0.6 میلی گرم بر کیلوگرم در روز عضلانی) و گروه 3 شامل 10 خرگوش که به عنوان گروه کنترل ما هیچ تزریقی دریافت نکردند. تزریقات تا 15 روز ادامه پیدا کرد نتایج و بحث: کالبد گشایی در سه نوبت و از هر گروه( روز 5، 9، و 14) انجام پذیرفت و با تهیه مقاطع بافتی به اثرات هیستوپاتولوژی و جانبی روی کلیه و کبد خرگوش پرداختیم. نتایج بدست آمده از مقاطع و مشاهده اسلاید ها حاکی از تخریب سلولی، نکروز حاد لوله ای، نفریت بینابینی و از بین رفتن سلول های اپتلیال لوله ها کمتر آمیکاسین در مقایسه با جنتامایسین بوده است. بنابراین در تجویز این دسته از آنتی بیوتیک ها آمیکاسین به نسبت جنتامایسین دارای اثرات جانبی کمتری روی کبد و کلیه حیوانات کوچک دارد.